Ο Ανδρέας Τσακμακίδης είναι μια μορφή του αθλητισμού και ειδικότερα του ποδοσφαίρου που με την παρουσία και την καριέρα του μέσα από τους αγωνιστικούς χώρους αποτέλεσε και συνεχίζει να αποτελεί ιδιαίτερο σημείο αναφοράς.
Η ιστοσελίδα μας evinochori-kalidona.gr και οι Αθλητικές διαδρομές και πρόσωπα, φιλοξενεί τον Ανδρέα Τσακμακίδη μέσα από μια ενδιαφέρουσα συνέντευξη που μας παραχώρησε πριν λίγες μέρες.
Συγκαταλέγεται στους κορυφαίους τερματοφύλακες - για πολλούς ο κορυφαίος που ανέδειξε η περιοχή και ο νομός μας και μέσα από σκληρή δουλειά βελτίωσε το έμφυτο ταλέντο του κερδίζοντας την καταξίωση συμπαικτών και αντιπάλων.
Η καριέρα του ξεκίνησε από τον Εύηνο Ευηνοχωρίου ακολούθησε η Α.Ε Μεσολογγίου ύστερα ήρθε το μεγάλο άλμα στον Ολυμπιακό Πειραιά και η καριέρα του έκλεισε στον Διαγόρα Ρόδου (Α΄Εθνική).
Συνεργάστηκε με μεγάλους προπονητές (Γκόρσκι, Παναγούλιας, Βεσελίνοβιτς, Γρηγοριάδης Π) είχε συμπαίκτες μεγάλα ονόματα (Κελεσίδης, Γαλάκος, Νοβοσέλατς, Κουσουλάκης) και κατέκτησε ως ποδοσφαιριστής πέντε πρωταθλήματα (Εύηνος, Διαγόρας Ρόδου, Ολυμπιακός Πειραιά (3), ένα Κύπελλο (ΟΣΦΠ-ΠΑΟΚ 3-1) και δύο τίτλους ως προπονητής (Διαγόρας Βατίου και Κλεόβουλος Λίνδου).
Κορυφαίες στιγμές στην καριέρα του εκτός από την κατάκτηση των τίτλων είναι η πρόσκληση και συμμετοχή στην Εθνική Ομάδα Ερασιτεχνών, ο αγώνας Ελλάδα – Ιταλία στο γήπεδο Ιωαννίνων (βασικός γκολκήπερ) που έληξε με νίκη 1-0 για την Εθνική μας, όπου και έκανε την απόκρουση της καριέρας του σε σουτ του φημισμένου Ιταλού Τζιορντάνο κρατώντας την εστία ανέπαφη και ταυτόχρονα την νίκη.
Αξιοσημείωτο επίσης είναι πως γα πολλά χρόνια είχαν κοινή πορεία με τον καλό του φίλο και κορυφαίο ποδοσφαιριστή του Ευηνοχωρίου Χρήστο Ψεύτη σε Εύηνο, Α.Ε.Μ, ΟΣΦΠ Πειραιά και Διαγόρα Ρόδου.
Ο Ανδρέας Τσακμακίδης διαμένει μόνιμα στην Ρόδο είναι παντρεμένος και έχει δύο παιδιά τον Παναγιώτη (Πληροφορική ΤΕΙ Μεσολογγίου) και τον Σπύρο που έχει πρακτορείο προπό στην Ρόδο.
Τον ευχαριστούμε πολύ και του ευχόμαστε υγεία στο ίδιο και στην οικογένειά του.
ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ
Χαιρετίζω την υπέροχη προσπάθεια που κάνετε ξαναφέρνοντας στο παρόν μνήμες που υπάρχουν στο πίσω μέρος του κεφαλιού μας, ποτέ όμως ξεχασμένες οι οποίες όταν έρχονται σε συζήτηση δημιουργούν συγκίνηση.
Αναπολώντας λοιπόν αυτές τις όμορφες στιγμές φέρνω στην μνήμη μου το καλοκαίρι του 1974 όταν ο θρυλικός “ΜΑΚΕΔΟΝΑΣ” κατά πολύ κόσμο Θανάσης Μαστραπάς ένα μεσημέρι γύρω στις 3 με 4 στη μέση του δρόμου προσπαθούσε να πείσει την μάνα μου να υπογράψει το πρώτο μου δελτίο (καθότι ορφανός), εκεί λοιπόν στην μέση του δρόμου πήρε την υπογραφή της που έμελε να καθορίσει θετικά όλη την υπόλοιπη ζωή μου.
Πρώτα γιατί μου έδωσε την δυνατότητα να είμαι μέλος μιας φοβερής ομάδας αποτελούμενη από συμμαθητές – φίλους – δασκάλους αλλά και τα υπόλοιπα παιδιά (μεγαλύτερα από εμάς) που ήταν για μένα δάσκαλοι τόσο στον τομέα του ποδοσφαίρου όσο και στην διδαχή ήθους που διαμόρφωσε τον χαρακτήρα μου.
Στην ομάδα είχαμε την τύχη τότε να μας αναλάβει ο Δημήτρης Ματζουράτος ο οποίος διαμόρφωσε σε ένα κράμα παλαιών και νέων παιδιών πέρα από μια ομάδα μοντέλο για την εποχή και μια υπέροχη οικογένεια.
Μου έρχεται στο μυαλό η εικόνα του μεγάλου “ΜΑΝΤΟΥΒΑΛΑ” όταν φεύγοντας από το σχολείο για να πάμε για αγώνα μια φορά του ανέφερα κύριε Νίκο τα “παιδιά πεινάνε” και η απάντησή του πώς και τα δικά μου τα παιδιά πεινάνε αλλά δεν τρώνε, φράση που έμελε να ανακυκλώνεται σε κάθε συζήτηση.
Το μεγάλο Θεόφιλο “ΠΑΠΑΙΩΑΝΝΟΥ” που πολλές φορές η ομάδα έστελνε ταξί να με φέρει από το χωριό και εγώ δεν έμπαινα γιατί ήθελα να με φέρει ο Θεόφιλος με το μηχανάκι.
Το θρυλικό “ΜΗΤΣΑΡΑ” (Μπρεζάκιας) εμβληματική μορφή που αποτελεί σημείο αναφοράς στην ιστορία του Ευήνου γιατί ζούσε μόνο για τον Εύηνο.
Τον Δημήτρη τον Μακρή που παρότι στην ηλικία μου μας είχε σαν παιδιά του, τον Κώστα τον Τάκη (μεγάλο αρχηγό) , τον Δημήτρη, τον Γιώργο και όλα τα υπόλοιπα παιδιά που είναι όλοι στην καρδιά μου.
Το καλοκαίρι του 1977 μετά από τρία υπέροχα χρόνια στον Εύηνο πήρα με τον Χρήστο Ψεύτη μεταγραφή στην Α.Ε Μεσολογγίου, όπου είχα πολύ σημαντική βοήθεια στην εξέλιξή μου απο τον παλιό τερματοφύλακα Μάκη Σακεριανό με τον οποίο έκανα έχτρα προπονήσεις.
Την περίοδο 1978 – 1979 αγωνίστηκα στην εθνική ομάδα ερασιτεχνών και έγινε η αιτία να ώστε το καλοκαίρι 1979 να πάρω μεταγραφή στον Ολυμπιακό.
Στον ολυμπιακό πήραμε τρία πρωταθλήματα και ένα κύπελλο από το 1979 έως το 1982.
Την περίοδο 1982 – 1983 πήρα μεταγραφή για την ομάδα της Ρόδου τον “Διαγόρα” και την περίοδο 1985 – 1986 καταφέραμε να ανεβάσουμε την ομάδα για πρώτη φορά στην Α΄ Εθνική κορυφαία στιγμή στην μεγάλη ιστορία του σωματείου.
Ταυτόχρονα με την συμμετοχή μου στον Διαγόρα είχα την τύχη να αγωνιστώ τόσο στην Εθνική Ελπίδων όσο και με την Εθνική Μεσογειακή Ομάδα στο τουρνουά στο Μαρόκο.
Το καλοκαίρι του 1988 για επαγγελματικούς λόγους σταμάτησα το επαγγελματικό ποδόσφαιρο, αν και μικρός σε ηλικία ασχολήθηκα πλέον σαν προπονητής σε ομάδες της Ρόδου : Διαγόρα Βατίου, Κλεόβουλο Λίνδου, Ακουσίλαο, Αγιος Γεώργιο Μαλώνας, Απόλλων Καλυθιών, Κλεάνθη και σε ορισμένες ήμουν και σαν παίκτης.
Επίσης ήμουν προπονητής στις Μικτές ομάδες Δωδεκανήσου και αυτό που με γέμιζε περισσότερο ήταν η ενασχόλησή μου με τα παιδιά μέσα από το Αθλητικό Γυμνάσιο που ήμουν καθηγητής.
Τα τελευταία χρόνια έχω μείνει μακριά από το ποδόσφαιρο και μόνη επαφή με τον χώρο είναι μέσα από την συμμετοχή μου με τους βετεράνους Ρόδου – Διαγόρα και τους παλαίμαχους του Ολυμπιακού.
Θα ήθελα να απευθύνω ένα θερμό χαιρετισμό σε όλη την μεγάλη αθλητική οικογένεια του Ευηνοχωρίου και να συγχαρώ την ιστοσελίδα evinochori-kalidona.gr για την υπέροχη προσπάθεια που κάνετε…
Φιλικά
Ανδρέας Τσακμακίδης.
